Αγαπητά μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας,

Σας διαβιβάζουμε τον αποχαιρετισμό του Πρύτανη, Καθηγητή Ιωάννη Α. Μυλόπουλου, στην εξόδιο ακολουθία του Νικόλαου Μάργαρη.

Οι Πρυτανικές Αρχές,

Ιωάννης Α. Μυλόπουλος, Πρύτανης ΑΠΘ

Ιωάννης Δ. Παντής,  Αναπληρωτής  Πρύτανη (Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης)

Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Αναπληρώτρια Πρύτανη (Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού)

Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, Αναπληρώτρια Πρύτανη (Αντιπρύτανις Έρευνας)

 

—

Αποχαιρετισμός στο Νίκο Μάργαρη

Σήμερα αποχαιρετούμε έναν εργάτη του πνεύματος, έναν διακεκριμένο καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής, έναν κοσμήτορα που τίμησε το ΑΠΘ με τις θέσεις, τη στάση και τις αντιστάσεις του, έναν σπάνιο άνθρωπο.

Ασυμβίβαστος, πεισματάρης, αγωνιστής, οραματιστής, υπερασπιζόταν με πάθος τις ιδέες του, χωρίς να χάνει το χιούμορ και την ευγένειά του. Παρότι εξαιρετικά ευθύς και ειλικρινής, σε σημείο μάλιστα να φαίνεται και απότομος, άκουγε πάντα με προσοχή τον συνομιλητή του και ήταν διατεθειμένος να αλλάξει γνώμη, εάν τον έπειθαν τα επιχειρήματα του άλλου. Όλα αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη ευφυΐα και τη σπάνια ευαισθησία του, συνέθεταν έναν άνθρωπο ιδιαίτερο για το πανεπιστήμιο και την κοινωνία μας.

Υπερασπίστηκε με όλες του τις δυνάμεις και όσο λίγοι το ΑΠΘ και το δημόσιο πανεπιστήμιο.  Για το Νίκο, η αγάπη του για το δημόσιο πανεπιστήμιο ξεκινούσε από το ενδιαφέρον του για τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, τις φτωχές οικογένειες, τους μη προνομιούχους αγωνιστές, οι οποίοι δικαιούνται ισότιμης πρόσβασης στο μέγα αγαθό της παιδείας και δι’ αυτού στους καρπούς της ανάπτυξης και της ευημερίας. Η αγάπη του, άλλωστε, για τους φοιτητές και τα νέα παιδιά, στα οποία πίστευε βαθιά, εκδηλωνόταν με τις συχνές προσφωνήσεις του: «Αγαπητά μου παιδιά», έλεγε και βλέποντας κανείς το ακροατήριό του μπορούσε να πιστέψει ότι το έλεγε ειρωνικά. Όμως για μας που τον ξέραμε, η προσφώνηση αυτή απηχούσε τη μεγάλη του αγάπη για τους φοιτητές του, μέσα από τους οποίους έβλεπε να υλοποιείται το όραμα της κοινωνικής αλλαγής.

Αντιστάθηκε στην εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και αγωνίστηκε για τη βελτίωση της ποιότητας των σπουδών και της έρευνας ως απάντηση στη συνεχή υποβάθμιση και υποχρηματοδότησή της.

Υπηρέτησε με συνέπεια τις αρχές του και δε δίστασε να συγκρουστεί γι’ αυτές. Με τη στάση του αυτή αποτέλεσε παράδειγμα για τους φοιτητές του, αλλά και για τους συναδέλφους του. «Τρέμω στην ιδέα μήπως και σας απογοητεύσουμε», έλεγε στους πρωτοετείς φοιτητές και φρόντιζε με τη συμπεριφορά του να μην το κάνει.

Με την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία και το ήθος του τίμησε την πανεπιστημιακή μας κοινότητα. Το ΑΠΘ είναι υπερήφανο που είχε στις τάξεις του έναν κοσμήτορα, έναν καθηγητή και έναν άνθρωπο σαν το Νίκο Μάργαρη, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του. Η απώλειά του είναι σημαντικό πλήγμα και αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό, περισσότερο για μας τους συναδέλφους και φίλους του, που συμπορευτήκαμε σε δύσκολες στιγμές και μοιραστήκαμε τις ίδιες αξίες και τα ίδια όνειρα.

Νίκο, θα μου μείνει αλησμόνητη η αγωνία σου, από το κρεβάτι του νοσοκομείου, για την ευρεσιτεχνία, την οποία από κοινού μ’ ένα φοιτητή σου, επεδίωκες να κατοχυρώσεις, δείγμα της αγάπης και της προσήλωσής σου στο ακαδημαϊκό έργο και την κοινωνική προσφορά. Όπως, Νίκο, θα μου μείνει αλησμόνητο το σφίξιμο του χεριού σου, λίγες μέρες πριν μας αποχαιρετήσεις οριστικά.

Καλό ταξίδι φίλε Νίκο. Θα σε θυμόμαστε όλοι με σεβασμό και αγάπη. Ίσως ο παράδεισος να σου ταιριάζει περισσότερο…

Ο Πρύτανης του ΑΠΘ

Γιάννης Μυλόπουλος