Αγαπητά μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας,
Σας κοινοποιούμε, για ενημέρωσή σας, την ομόφωνη απόφαση του Διευρυμένου Συντονιστικού Οργάνου της Συνόδου των Πρυτάνεων, καθώς και τη δήλωση του Προεδρεύοντα της Συνόδου και Πρύτανη ΑΠΘ, καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλου.
Οι Πρυτανικές Αρχές,
Ιωάννης Α. Μυλόπουλος, Πρύτανης ΑΠΘ
Ιωάννης Δ. Παντής, Αναπληρωτής Πρύτανη (Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης)
Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Αναπληρώτρια Πρύτανη (Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού)
Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, Αναπληρώτρια Πρύτανη (Αντιπρύτανις Έρευνας)
——
ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ
Δευτέρα, 7/10/2013
Το διευρυμένο Συντονιστικό Όργανο της Συνόδου των Πρυτάνεων διαπιστώνει ότι η κατάσταση στα 8 Πανεπιστήμια που πλήττονται από το μέτρο της διαθεσιμότητας επιδεινώνεται καθημερινά. Η συμμετοχή των διοικητικών υπαλλήλων στην απεργία, στα περισσότερα Πανεπιστήμια, είναι πλέον σχεδόν καθολική, με αποτέλεσμα οι διοικητικές υπηρεσίες να βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας λειτουργίας. Επιπλέον, σε ορισμένα από αυτά τα Ιδρύματα και η ακαδημαϊκή λειτουργία καθίσταται αδύνατη, εξαιτίας της παράλληλης απεργίας των μελών ΔΕΠ.
Τα Πανεπιστήμια έχουν από καιρό και κατ’ επανάληψη ζητήσει συνάντηση και διάλογο με τον Υπουργό Παιδείας, προκειμένου το ζήτημα της διαθεσιμότητας των διοικητικών υπαλλήλων να επιλυθεί στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής δεοντολογίας. Αντ’ αυτού προέκυψε το έγγραφο του Υπουργού Παιδείας προς τις εισαγγελικές αρχές, σύμφωνα με το οποίο ο Υπουργός μια εβδομάδα πριν από τη λήξη της σχετικής προθεσμίας, διαπιστώνει καθυστέρηση στην αποστολή των σχετικών πινάκων συνδρομής κριτηρίων του διοικητικού προσωπικού και ζητά από τους εισαγγελείς να επισημάνουν στα Πανεπιστήμια τις κατά νόμο υποχρεώσεις τους, υπογραμμίζοντας τις ποινικές ευθύνες που θα επιφέρει το ενδεχόμενο που αυτό δεν μπορέσει να καταστεί εφικτό.
Το έγγραφο αυτό, εκτός από ξένο προς τα ακαδημαϊκά ήθη, είναι και εντελώς αναίτιο, καθώς ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει συμβεί διοίκηση Πανεπιστημίου να μην έχει εκπληρώσει τις νόμιμες υποχρεώσεις της.
Υπενθυμίζεται εδώ, ότι τα Πανεπιστήμια ακόμη περιμένουν να τους κοινοποιηθεί τόσο το σκεπτικό με βάση το οποίο απορρίφθηκαν τα σχέδια αξιολόγησης που κατάρτισαν και απέστειλαν εμπρόθεσμα προς το Υπουργείο, όπως τους ζητήθηκε και όπου διαπιστώνονταν οι ελλείψεις σε διοικητικό προσωπικό, όσο και η τεκμηρίωση, βάσει της οποίας αποφασίστηκε η κατάργηση των 1349 θέσεων διοικητικών υπαλλήλων.
Εκτός των προβλημάτων που έχει προκαλέσει το μέτρο της διαθεσιμότητας στα 8 Πανεπιστήμια, το ξεκίνημα της νέας χρονιάς βρίσκει το σύνολο των Πανεπιστημίων της χώρας με σοβαρότατα λειτουργικά προβλήματα τα οποία οφείλονται:
- Στις μεγάλες ελλείψεις διδακτικού προσωπικού. Χαρακτηριστική είναι η κωλυσιεργία του Υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει σε έκδοση ΦΕΚ διορισμού, ανά Πανεπιστήμιο, των 402 ήδη προ πολλού εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, η καθυστέρηση στην έκδοση της ΚΥΑ, όπως προβλέπεται από το νόμο 4186, για τη δυνατότητα πρόσληψης έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, καθώς και ο σχεδόν μηδενισμός των πιστώσεων για την πρόσληψη συμβασιούχων διδασκόντων του Π.Δ. 407/80, αιτίες που θέτουν σοβαρά εμπόδια στην υλοποίηση των υφιστάμενων προγραμμάτων σπουδών
- Στην περαιτέρω συρρίκνωση του προϋπολογισμού της νέας χρονιάς κατά 15%, πέραν των ήδη ασφυκτικών μειώσεων της τελευταίας τετραετίας. Πρόβλημα επιπλέον προκαλεί η μη έγκριση, από πλευράς Υπουργείου, της δυνατότητας αξιοποίησης των διαθέσιμων αποθεματικών των Ιδρυμάτων.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με αυτά τα προβλήματα καλούνται να λειτουργήσουν τα Πανεπιστήμια τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά.
————-
Δήλωση του Προεδρεύοντα της Συνόδου και Πρύτανη ΑΠΘ, καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλου
"Διαλύεται ό,τι έχει απομείνει όρθιο…"
Η ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά με τους χειρότερους οιωνούς για τα πανεπιστήμια. Οικονομική ασφυξία, σοβαρές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και κατάρρευση των διοικητικών υπηρεσιών λόγω διαθεσιμότητας μεγάλου μέρους του ήδη ελλειμματικού διοικητικού προσωπικού, συνθέτουν την πραγματική εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων σήμερα.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτόγνωρης κρίσης. Ταυτόχρονα όμως αναρωτιόμαστε, είναι η διάλυση των πανεπιστημίων ο καλύτερος τρόπος για να ξαναβρεί η χώρα τον δρόμο προς την ανάπτυξη και την ευημερία; Σε ποια, αλήθεια, γωνιά του πολιτισμένου κόσμου συνέβη να τεθεί μια χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, χωρίς να διαθέτει υψηλής στάθμης πανεπιστημιακά ιδρύματα;
Μήπως αυτοχειριαζόμαστε διαλύοντας ό,τι μας έχει απομείνει όρθιο;